του Δημήτρη Καραντώνη - Τάσση
Η Ελληνική κοινωνία το τελευταίο καιρό εκτός από μια πρωτοφανή οικονομική κατάπτωση βιώνει, παράλληλα, και μια διαρκώς αυξανόμενης έντασης περίοδο ζυμώσεων και αλλαγών. Σιγά σιγά αρχίζει να απομυθοποιείται η έννοια του Ελληνικού Δημοσίου και της κομματικής παρεμβατικότητας, ενώ ο υγιής προβάλλει ως μια έννοια με ενδιαφέρον, σε σχέση με παλιότερες περιόδους που θεωρούταν απλά μια κακοδαιμονία. Η μεταστροφή αυτή μόνο θετική μπορεί να είναι και ανοίγει το δρόμο για μια διαφορετική προσέγγιση τόσο του πολιτικού συστήματος και της οικονομίας, όσο και των ίδιων δομών της Ελληνικής κοινωνίας που είχαν φτάσει σε έναν τόσο μεγάλο βαθμό ακαμψίας, ώστε να διαφέρουν μόνο τύποις από τις ινδικές κάστες.
Κατ’ αρχάς η λεγόμενη πολιτική απαξίωση για πρώτη φορά αποκτά πρόσημο, καθώς πλέον η κριτική στο Ελληνικό πολιτικό σύστημα δεν γίνεται προσωποπαγώς και με κομματικά κριτήρια, αλλά με ξεκάθαρα ιδεολογικά κριτήρια. Και αυτό εν τέλει είναι και ορθό, καθώς πλέον τίθεται το θέμα της ιδεολογίας ξεκάθαρα στο προσκήνιο, το οποίο είναι αυτό που σε όλες τις σύγχρονες κοινωνίες καθορίζει το ‘‘πολιτικώς πράττειν’’ και τη συνέπεια στις θέσεις του κάθε κόμματος. Οι έννοιες του στρουθοκαμηλισμού (δεξιά – αριστερά κλπ) χάνουν πλέον την αξία τους και αντικαθίστανται από εναργείς έννοιες, επί των οποίων μπορεί να ασκηθεί ουσιαστική κριτική και παραγωγικός προβληματισμός.
Παράλληλα μάθαμε τι εστί παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Και όλοι συμφωνούμε ότι αυτό πρέπει, ενδεχομένως, να αλλάξει. Αλλά πως μπορεί να αλλάξει κάποιος κάτι που δεν γνωρίζει. Πώς μπορούμε να μιλάμε για φούσκες του δανεισμού, όταν η ίδια η χώρα μας επωφελήθηκε παροδικά από αυτές τις πρακτικές. Γιατί έννοιες, όπως ο ισοσκελισμένος προϋπολογισμός, υγιής ανταγωνιστική ανάπτυξη και ιδιωτικός τομέας, θεωρούνται ταφόπλακα της Ελληνικής οικονομίας. Καταλάβαμε ότι τα δάνεια είναι σαν το αλκοόλ φτάνει σε σημείο μια κοινωνία να ‘‘εθίζεται’’ στην παροδική ευφορία που σου προσφέρουν αγνοώντας τις επιπτώσεις αυτής της πράξης. Οπότε πλέον η κατανόηση και η μεταστροφή σε άλλες πολιτικές καθίσταται όχι μόνο απλά μια τάση του συρμού, αλλά μια αναγκαιότητα για τη βιωσιμότητα όχι μόνο του Ελληνικού χρέους, αλλά και της ίδιας της Ελληνικής κοινωνίας που έχει συνυφανθεί άρρηκτα με αυτό.
Η όλη αλλαγή εν τέλει θα φτάσει να ενισχύσει την ίδια την Ελληνική κοινωνία, στην οποία ήδη απελευθερώνονται δυνάμεις ενός διαφορετικού τρόπου σκέψης και δράσης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η ανάληψη πρωτοβουλιών εθελοντισμού και δράσεων ως μέσο προσωπικής ευχαρίστησης, αλλά και κοινωνικής αναμόρφωσης. Η διαρκώς αυξανόμενη μεταστροφή προς εναλλακτικούς τρόπους μετακίνησης (π.χ. μέσα μαζικής μεταφοράς, ποδήλατο κλπ) εγκαινιάζει έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο σκέψης που σύντομα θα οδηγήσει στην πραγμάτωση και πολιτικών πρωτοβουλιών προς αυτήν την κατεύθυνση. Υπό αυτό το πρίσμα γίνεται αντιληπτό ότι η Ελληνική κοινωνία όχι μόνο αλλάζει, αλλά δημιουργεί και τις απαραίτητες προϋποθέσεις για έναν διαφορετικό τρόπο σκέψης που θα εγκαινιάσει και θα εγγυηθεί την Ελλάδα της υγιούς ανάπτυξης.
Η Ελλάδα όχι μόνο μπορεί να αλλάξει, αλλάζει. Η αλλαγή είναι τόσο εμφανής που πλέον το πολιτικό σκηνικό δεν καθορίζει την αλλαγή, αλλά διαμορφώνεται από αυτήν. Αυτό ακόμα και ο πιο μετριοπαθής θα το χαρακτηρίσει ως μια υγιή προσέγγιση, μια ανανεωτική προσέγγιση. Ο παλαιοκομματισμός πέθανε. Αυτό το έχουν καταλάβει ακόμα και οι θιασώτες τους. Ας μην κυνηγάμε, λοιπόν, τα φαντάσματα τους παρελθόντος, ενώ μπορούμε διαμορφώσουμε τις πολιτικές του μέλλοντος. Την Ελληνική κοινωνία που μας αξίζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου