Η Χ.Α. στην αφάνεια.

Του Ιωάννη Θ. Αβαρκιώτη

Κατανοώ οτι γράφοντας ένα τέτοιο άρθρο ίσως να έρχομαι σε αντίθεση με εκείνο που οι απόψεις που θα εκθέσω παρακάτω θέλουν να στηρίξουν.Και εξηγούμαι: H άνοδος της φασιστικής ακροδεξίας στην Ελλάδα από το 2009 ήταν ραγδαία.Πώς ένα κόμμα που τότε έλαβε ποσοστό 0.29% και σχεδόν 20.000 ψήφους βρίσκεται μέσα σε 3 χρόνια(2012) στο 6.97% φτάνοντας τις 440.000 ψήφους;

Και κάπου εδώ κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει τον μοναδικό ρόλο των ΜΜΕ σε αυτόν τον θρίαμβο!!
Η προβολή του κόμματος αυτού συστηματικά με τον τίτλο ευγενείας της αντισυστημικής ανερχόμενης δύναμης,έτοιμης να "κυνηγήσει" τους βρώμικους πολιτικούς και να "καθαρίσει" τον τόπο από τη διαφθορά και την ανομία με τον τσαμπουκά,ήταν σε πρώτη φάση αρκετή για να θέσει τη ΧΑ στο μυαλό του κόσμου ως μια ισχυρή επιλογή ψήφου αντίστασης,αντίδρασης και διαμαρτυρίας με την τιμωρία δώρο τρία σε ένα.Μια πολύ δελεαστική πρόταση για τον μέσο αγανακτισμένο  Έλληνα ψηφοφόρο.
Σε δεύτερη φάση και μετά από 3 ολόκληρα χρόνια συνέπειας στην προώθηση του αρχαιοχριστιανοκάπηλου ασπρόμαυρου αγκυλωτού προϊόντος,ήταν η ίδια που τους έβαλε στη Βουλή.Όχι,δεν φταίει ο ξεπεσμός του πολιτικού μας συστήματος,ούτε οι διεφθαρμένοι πολιτικοί.Φταίει η φτωχή ενημέρωση και η επικίνδυνη καθημερινή διαπόμπευση των δημοκρατικών αξιών δι'αυτής από τους λαϊκιστές δημοσιογράφους,από τα λαϊκίστικα κανάλια των τούρκικων σήριαλ που σε λίγο καιρό θα αναδείξουν τους δήθεν υβριστές τους σε τρίτο κόμμα στη βουλή,έχοντας κερδίσει όμως επάξια τον ρόλο του φασιστικού διαφημιστή,του ναζιστικού κράχτη.

Αφού ξεκαθαρίσαμε τον καθοριστικό ρόλο που έπαιξε ο σχεδόν αποκλειστικός παράγοντας της ανόδου του φασισμού στην Ελλάδα,είναι ώρα να κοιτάξουμε τη δική μας στάση ως αποδέκτες όλου αυτού του καθημερινού εντοπισμού της ΧΑ στο πολιτικοκοινωνικό σκηνικό.Όχι δεν σας λέω να κάνουμε οτι δεν υπάρχει.Σας λέω να την αγνοήσουμε σκόπιμα και σκοπός μας θα είναι να βρεθεί στην αφάνεια,διότι όπως εξήγησα η φιλολογία γύρω απ'αυτήν και τις δράσεις της αποτελεί διαφήμιση.Όποιος μιλάει γι'αυτήν την διαφημίζει,όποιος την κατακρίνει της χαϊδεύει τα αυτιά(αφού προεκλογική της δέσμευση ήταν να "καθαρίσει" την χώρα,την οποία και τηρεί παστρικά κι'ευλαβικά),όποιος την προβάλλει στις μονόωρες εκπομπές του-και σε ζώνες υψηλής τηλεθέασης μάλιστα!-ως φαινόμενο την γιγαντώνει και στο τέλος όποιος ασχολείται μαζί της την βοηθά.Το φαινόμενο είναι ίδιο με την διαλεκτική γύρω από τις αυτοκτονίες όπου η μεγάλη προβολή τους από τα Μέσα έθεσε την αυτοκτονία ως μια λύση στην κρίση για πολύ κοσμό,αυξάνοντας τον αριθμό τους-Δημιούργησε μια παραπάνω επιλογή για διέξοδο-διαφυγή στο μυαλό κάθε ανθρώπου.

Με τον ίδιο τρόπο έγινε και ο φασισμός διαθέσιμος στο ευρύ κοινό...




Τώρα έχουμε και το πρόβλημα των νεοαριστερών που "μάχονται" με καλές,ας υποθέσουμε, προθέσεις τον φασισμό,αντιπαραβάλλοντας τον-για κάποιο λόγο ανώτερο-δικό τους απολυταρχισμό,την δική τους ανώτερη "δημοκρατική" βία απέναντι στην υπάνθρωπη "φασιστική" βία(λες και η βία έχει πρόσημο σε μια δημοκρατία-εγώ το μόνο πρόσημο που ξέρω είναι αυτό της νομιμότητας),ταυτίζοντας,λόγω πολιτικής πόρωσης,άγνοιας κινδύνου και ευήθειας,ακόμα και την πλειοψηφία του Ελληνικού λαού(ορθόδοξοι χριστιανοί) με τον φασισμό της ακροδεξιάς(βοηθώντας δηλαδή την ΧΑ να καπηλευτεί την θρησκεία μας,να αναδειχθεί σε προστάτη της) ενώ πολλές φορές  μιλούν ως αναμάρτητοι αγνοώντας οτι οι πολιτικοί χειρισμοί της αριστεράς έχουν φέρει πολλάκις την Αθήνα στα όρια της επιβολής στρατιωτικού νόμου με καταστροφικά επεισόδια αποτέλεσμα των ειρηνικών διαδηλώσεών τους και πιστεύοντας οτι ο μόνος που κινείται αντιδημοκρατικά σε αυτή τη χώρα είναι η ΧΑ...






Οι επικίνδυνες γενικεύσεις πρέπει να σταματήσουν.Η αριστερά πρέπει να σταθεί σε ένα ύψος δυσθεώρητο γι'αυτήν καθώς η υπερκέραση της πολιτικής πόρωσης σε συνδυασμό με την αποβολή της συνήθειάς της-λόγω έλλειψης δημοκρατικών επιχειρημάτων και ανάλογης συνείδησης-να εκμεταλλεύεται-εντείνοντας- την κοινωνική πόλωση προς ίδιον συμφέρον έχει αποδειχθεί ιστορικά κάτι πολύ δύσκολο για την ίδια.Όμως τα αστεία τελείωσαν,ο πόλεμός σας ισοδυναμεί με νίκη της ακροδεξιάς.

Ο καιρός γαρ εγγύς.Αν δεν καταλάβουμε οτι η ΧΑ πρέπει να παίρνει μόνο τον ακριβή χρόνο που δικαιούται στα Μέσα εκ του νόμου,αν δεν καταλάβουμε οτι επιβάλλεται να έχει την ελάχιστη μόνο δυνατή προβολή από έντυπα κι'εφημερίδες και τίποτε παραπάνω κι'αν όλοι συνεχίσουν να βγάζουν τα πολιτικά τους συμπλέγματα πάνω της,τότε μην σας φανεί παράξενη η εικόνα 50 χρυσαυγιτών στο κοινοβούλιο.








υγ1(προς αδιόρθωτους):η ΧΑ ήρθε για να δείρει και ψηφίστηκε για να δείρει και να τιμωρήσει.Με το να "κράζετε" τα κατορθώματά της δεν της κάνετε κακό.Επιβεβαιώνετε οτι απλά κάνει πολύ καλά τη δουλειά της.

υγ2(προς όλους): Mόνο ενωμένοι,δημοκρατικά και με σύμμαχο την άγνοια και την υποτίμηση προς το φαινόμενο λαϊκισμός(απ'όπου κι'άν προέρχεται)-ακροδεξιά θα νικήσουμε.

υγ3:Ο συγκεκριμένος πόλεμος είναι ανορθόδοξος,καταλάβετέ το.Δεν ζούμε σε κοινότητες αλλά σε μαζικοκοινωνίες.Έτσι,δεν είναι όλα όπως φαίνονται...

υγ4(προς αντιφασίστες νεοαριστερούς):Μάλλον η  Χ.Α. σας μοιάζει γι'αυτό και την πολεμάτε έτσι.Σας φοβίζει ο αντικατοπτρισμός γι'αυτό και ασχολείστε.Αποδείξτε λοιπόν τώρα οτι είστε ανώτεροι από αυτούς γιατί τα μέσα που έχετε συνηθίσει να χρησιμοποιείτε είναι ίδια με τη διαφορά οτι ο ένας δέρνει Έλληνες ενώ ο άλλος ξένους,ο ένας σπάει μαγαζιά νοικοκυραίων ενώ ο άλλος σπάει πάγκους παράνομων μικροπωλητών-μεταναστών και είστε εσείς αυτοί που προκαλείτε την σύγκριση με τα λόγια και τις πράξεις σας.Κι'αν μου πείτε οτι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα τότε το έχω ξαναπεί: αυτό ισχύει και στις δύο περιπτώσεις.

Eίστε ΆΚΡΑ και ο Ρωμιός θα σας απαξιώσει.Με τις υγείες σας.

Πύργος Αθηναίου-Πύργος Φολερού,Άνδρος:Μια φωτογραφική εξόρμηση.

Εξαιτίας της παντελούς απουσίας φωτογραφικού υλικού στο διαδίκτυο,για αυτά τα δύο περίφημα κτίσματα της Άνδρου και με την ευκαιρία ενός ταξιδιού στο νησί,αποφασίσαμε να δημοσιεύσουμε ένα πλούσιο υποτυπώδες άλμπουμ το οποίο ελπίζουμε να βοηθήσει,έστω και ελάχιστα,στην προβολή και στην ανάδειξή τους.

Οδεύοντας,λοιπόν,προς τη χώρα της Άνδρου,στις καταπράσινες Στραπουργιές μπορεί κάποιος να ανακαλύψει τον επιβλητικό Πύργο του Αθηναίου.Χαρακτηριστικό δείγμα νεοκλασσικής αρχιτεκτονικής,το αρχοντικό έχει έναν εντυπωσιακό κήπο στον οποίο ο ιδιοκτήτης του,Ιωάννης Αθηναίος,μεταφύτευσε σπάνια δέντρα και φυτά που ευδοκιμούν στην Αίγυπτο.Η ιστορία,θέλει τον πάμφτωχο Αθηναίο να πλουτίζει στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου χάρη στο περίφημο ζαχαροπλαστείο του με την επωνυμία  "Ο Αθηναίος" και να επιστρέφει τα καλοκαίρια στην πατρίδα του για τις εξίσου περίφημες βεγγέρες στην έπαυλη.Ενδιαφέρουσες είναι και οι παρακάτω πληροφορίες από την ιστοσελίδα της Εταιρείας Προστασίας Σπαστικών:  "Η Έλλη Αθηναίου ήταν κόρη του Ιωάννη Αθηναίου,του σπουδαίου επιχειρηματία που έκανε την τύχη του στην Αλεξάνδρεια με το πασίγνωστο ζαχαροπλαστείο του και κατόπιν επένδυσε σε ακίνητα στην Άνδρο.Το 1920,μέσα σε ένα οικόπεδο 4 στρεμμάτων στις Στραπουργιές έχτισε τον Πύργο Αθηναίου.Πρόκειται για αρχοντική έπαυλη,υψηλής αισθητικής,σχεδιασμένη από διαπρεπή αρχιτέκτονα της εποχής.Οι ντόπιοι θυμούνται οτι ο Αθηναίος ερχόταν κάθε καλοκαίρι "με άλογα και μαύρους υπηρέτες και πολλούς καλεσμένους και οτι οι βεγγέρες που γίνονταν στον Πύργο ήταν λαμπρές..." Με την διαθήκη της Έλλης Αθηναίου,2/3 της περιουσίας αυτής περιήλθε στην Εταιρεία Προστασίας Σπαστικών,ενώ το υπόλοιπο 1/3 ανήκει στον κ.Κωνσταντίνο Σπυρόπουλο,φίλο της οικογένειας Αθηναίου.Προκειμένου όμως να προβεί ωφέλιμη για την Εταιρεία η μεγάλη γενναιοδωρία της αείμνηστης Έλλης Αθηναίου,αναζητείται αγοραστής που θα εκτιμήσει την ομορφιά και την μοναδικότητα του Πύργου και θα θελήσει να τον αποκτήσει και να τον επαναφέρει στην παλαιά του δόξα."

Ο Πύργος του Φολερού,είναι ένα πυργόσπιτο του 18ου αιώνα το οποίο βρίσκεται επίσης στις Στραπουργιές της Άνδρου.Σύμφωνα με τον μύθο ο Φολερός ήταν τραπεζίτης στη Βενετία και όταν πριν από χρόνια γκρέμισαν τον τρίτο όροφο του σπιτιού,βρέθηκαν εκατοντάδες βενετσιάνικα νομίσματα.

Φωτογραφία: Ιωάννης Θ. Αβαρκιώτης

Πληροφορίες για τη σύνθεση των κειμένων αντλήθηκαν από τις παρακάτω ηλεκτρονικές διευθύνσεις:
http://trans.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_taxgreece_1_01/06/2010_340387

http://www.andriakipress.gr/andriaka/iounios-2011/etaireia-prostasias-spastikon.html

http://forum.kakapaidia.gr/showthread.php?t=3703


http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%BF%CF%82 

Τα εκδιδόμενα πρόσωπα … στο προσκήνιο ….

Του Δημήτρη Καραντώνη - Τάσση

Τον τελευταίο καιρό έχει αρχίσει μια πολύ δημιουργική συζήτηση γύρω από το μείζον ζήτημα των εκδιδομένων προσώπων στην Αθήνα. Η συζήτηση, όμως, αυτή θα έπρεπε να ξεκινήσει πολύ νωρίτερα ώστε να μη χρειαστεί να κάνουμε αυτή τη συζήτηση κάτω από αυτές τις συνθήκες. Στην πόλη των Αθηνών μεσούσης της κρίσης απασχολείται ένας μεγάλος αριθμός εκδιδομένων προσώπων τόσο σε ‘‘πιάτσες’’ όσο και σε οίκους ανοχής με κυριότερα κέντρα το Μεταξουργείο, την Φυλής και τον Άγιο Παντελεήμονα.

Σε μια σύγχρονη κοινωνία πρέπει επιτέλους να πέσουν τα στεγανά και να αντιμετωπίσουμε το γεγονός της πορνείας με τους σύγχρονους προοδευτικούς όρους που του αρμόζει και όχι ως ένα πρόβλημα ή πιο κομψά ως ένα ζήτημα με αντιλήψεις και ιδεοληψίες του παρελθόντος. Η νομιμοποίηση του επαγγέλματος των εκδιδομένων προσώπων ήρθε με τον νόμο  2734/1999. Ο νόμος αυτός διακρινόταν από πολλές ασάφειες και είχε αποτελέσει αντικείμενο κριτικής από το Σωματείο Εκδιδομένων Προσώπων Ελλάδος. Κριτική στην οποία συμμετείχε και ο καθηγητής κ. Αλιβιζάτος. Πραγματικά αποτελεί τουλάχιστον ειρωνεία να ποινικοποιείται η άσκηση του εν λόγω επαγγέλματος, όταν ξεκάθαρα εμπίπτει στις προστατευτικές του Συντάγματος διατάξεις για την προστασία της επαγγελματικής δραστηριότητας.

Παρ’ όλα αυτά η ‘‘νομική καθιέρωση’’ του εν λόγω επαγγέλματος κατέληξε να το καταστήσει ερμητικά κλειστό τόσο για τα εκδιδόμενα πρόσωπα όσο και για τα απασχολούμενα σε παρεμφερείς δραστηριότητες (στους οίκους ανοχής) πρόσωπα. Το αποτέλεσμα αυτών των νομοθετικών πρωτοβουλιών σε συνάρτηση με την ολοένα και αυξανόμενη ζήτηση των υπηρεσιών των συγκεκριμένων προσώπων ήταν η κατακόρυφη άνοδος της παράνομης πορνείας και η ανενόχλητη δράση των δικτύων σωματεμπορίας στη χώρα μας. Φυσικά η κεντρική πολιτική σκηνή πάντα ποιούσε σχετικά την νύσσα, με μόνη εξαίρεση τις συντηρητικές κορώνες της Νέας Δημοκρατίας και την πάγια θέση του ΚΚΕ για κατάργηση της πορνείας.

Και κάπου σε αυτόν τον ορυμαγδό διαστρέβλωσης και στρουθοκαμηλισμού φτάσαμε σήμερα να μην μπορούμε να δώσουμε μια ουσιαστική, ρεαλιστική ειλικρινή απάντηση στο γεγονός της πορνείας στη χώρα μας. Το ζήτημα δεν είναι αν θα δημοσιοποιήσουμε ή όχι τις φωτογραφίες των ιεροδούλων στο διαδίκτυο (προσωπικά θεωρώ το συγκεκριμένο ζήτημα περισσότερο κοινωνικό παρά νομικό) , αλλά το πώς θα δώσουμε μια συλλήβδην απάντηση στις προκλήσεις του συγκεκριμένου επαγγέλματος. Η πορνεία είναι ένα ρεαλιστικό φαινόμενα, όπως και τα εκδιδόμενα πρόσωπα που βρίσκονται στο άκρο περιθώριο της όποιας ουσιαστικής παρέμβασης.

Τα εκδιδόμενα πρόσωπα είναι και αυτοί πολίτες με υποχρεώσεις και δικαιώματα, όπως όλοι μας. Δεν είναι πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Είναι πολίτες που χρήζουν της προστασίας τόσο της κοινωνίας όσο και της Πολιτείας. Ας αφήσουμε, λοιπόν, τους προεκλογικούς φαρισαϊσμούς και τις συντηρικολαγνικές θέσεις και ας ασχοληθούμε σοβαρά με το φαινόμενο της πορνείας, γιατί, δυστυχώς, στο συγκεκριμένο ζήτημα έχουμε θέσεις Σοβιετικής Ρωσίας αντί γνήσιες φιλελεύθερες προτάσεις Ολλανδίας.

Μετανάστες στις ίδιες τους τις πόλεις …

Η κατάσταση στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας πραγματικά έχει παραγίνει με αποτέλεσμα οι κάτοικοι και οι τοπικές κοινωνίες να έχουν φτάσει στα όρια τους. Πλέον η Αθήνα μετράει επίσημα γύρω στις πέντε γκετοποιημένες περιοχές, στις οποίες η εγκληματικότητα βρίσκεται στα ύψη σε ποσοστά κατά μέσο όρο πάνω από 60% και μια διαρκώς διογκούμενη βόμβα για τη δημόσια υγεία που αν ‘‘εκραγεί’’ μπορεί πραγματικά να οδηγήσει τη δημόσια υγεία και υγιεινή, και συνακόλουθα το βιοτικό επίπεδο, σε επίπεδα προηγούμενων μακριών δεκαετιών. Αρρώστιες, όπως η φυματίωση επιστρέφουν στο προσκήνιο, ενώ ο ιός του HIV βρίσκεται πραγματικά σε μια άνευ προηγουμένου έξαρση. Η χρήση και το εμπόριο ναρκωτικών ουσιών ανθεί και το παρεμπόριο δηλώνει παρόν και ακμαίο σε κάθε γωνία και δρόμο της Αθήνας. Ακόμα και στην Ερμού πωλούνται τα παραποιημένα προϊόντα έξω ακριβώς από τα μαγαζιά που πουλάνε τα αυθεντικά. Παράλληλα η παράνομη πορνεία εντείνει το πρόβλημα της δημόσιας υγείας, καθώς οι ιερόδουλες αυτές είναι αδήλωτες και δεν υποβάλλονται στους αναγκαίες τακτικούς ελέγχους για τα αφροδίσια νοσήματα.

Η κατάσταση αυτή, όπως είναι απόλυτα φυσικό, έχει εγείρει τα αντανακλαστικά της κοινωνίας και κατ’ επέκταση και του πολιτικού κόσμου. Ενός πολιτικού κόσμου που επειδή ακριβώς βρίσκεται στα όρια του είπε να κάνει το πολιτικό του ‘‘all in’’ στο θέμα των μεταναστών που για politically correct λόγους τους βαφτίζει λαθρομετανάστες. Έτσι μετά την διαρκή άνοδο της ακροαριστεράς στην Ελλάδα και της ανοχής της από την Ελληνική πολιτεία, ήρθε και η ώρα της ακροδεξιάς, η οποία σε ορισμένες περιοχές όχι μόνο έχει την ανοχή, αλλά και την ίδια την αποδοχή της Ελληνικής κοινωνίας. Το μείγμα, καθ’ αυτόν τον τρόπο, που διαμορφώνεται είναι λίαν εκρηκτικό και επικίνδυνο. Η κατάσταση προϊούσης της οικονομικής δυσπραγίας εντείνεται και αναμένεται να ενταθεί ακόμα περισσότερο.

Πέρα, όμως, από στρογγυλεμένους πολιτικούς λόγους το πρόβλημα είναι υπαρκτό και δεν λύνεται με ημίμετρα. Ούτε ένα κέντρο κράτησης θα μας σώσει ούτε oi πολιτοφυλακές. Γιατί τι θα γίνει όταν θα τελειώσουν τα κονδύλια της Ε.Ε. για αυτά τα κέντρα ; Και όταν λόγω της απήχησης των πολιτοφυλακών χρειαστεί να πάνε σε άλλες περιοχές με αποτέλεσμα να μείνουν οι προηγούμενες περιοχές ‘‘αφύλακτες’’; Ας αντιληφθούμε επιτέλους ότι το πρόβλημα είναι βαθύτερο, πηγάζει από την Ελληνική πολιτική προχειρότητα και ανατρέφεται από το ρατσισμό (που λογικό είναι να θεριεύει σε τέτοιες συγκυρίες, σαν και αυτήν που βιώνει η χώρα μας). Μέχρι τότε εκατοντάδες μετανάστες θα έρχονται καθημερινά από τα διάτρητα ωσάν σουρωτήρι Ελληνικά σύνορα την ίδια ώρα που οι πολιτικές τσιρίδες διώχνουν τους ίδιους τους Έλληνες από τη χώρα τους.

Αναδημοσίευση από : http://diadiktyakos-tekes.blogspot.com/2012/04/blog-post_08.html


Πηγή φωτογραφίας : Wikipedia - Author Apaleutos25

ΤΑ ΑΝΟΜΑ ΠΕΡΙΞ ΤΗΣ ΝΟΜΙΚΗΣ ....

του Δημήτρη Καραντώνη - Τάσση

Η κατάσταση που βιώνουν όλοι οι φοιτητές του μεγάρου της Ν.Ο.Π.Ε. στη Μασσαλίας, καθώς και οι περαστικοί από εκεί, συνιστά της επιτομή της ντροπής και της κρατικής αδιαφορίας. Το σκηνικό συνθέτει η ατελείωτη υπαίθρια αγορά προϊόντων μαϊμού καθώς και ο τεράστιος όγκος χρηστών ναρκωτικών, οι οποίοι μέρα μεσημέρι προετοιμάζουν και λαμβάνουν τη ‘‘δόση’’ τους μπροστά από το Εκκλησάκι που υπάρχει στο παρκάκι της Μασσαλίας και παρά την ύπαρξη εκατοντάδων περαστικών και φοιτητών που διέρχονται από αυτά τα σημεία καθημερινά.

Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό μπροστά από το Ίδρυμα που προετοιμάζει τους νομικούς του μέλλοντος ανθεί η παρανομία και η παραοικονομία, σε μια περίοδο που η Ελληνική οικονομία βουλιάζει. Παράλληλα τίθεται ευθέως και εμφατικά το ζήτημα της δημόσιας υγείας και ασφάλειας προ πάντων των φοιτητών που παρά τις αντίξοες συνθήκες προσπαθούν να τελειώσουν τη σχολή τους. Την ίδια στιγμή η αστυνομία περιπολεί με συνέπεια έξω από το ΜΕΤΡΟ και μέχρι την Ακαδημίας, παρ’ ότι ακόμα και αν θεωρήσουμε ότι ισχύει ο παλιός νόμος περί ασύλου οι αστυνομικές δυνάμεις μπορούν να εισέλθουν στο παρκάκι της Μασσαλίας και εφόσον εισέλθουν με τα παραποιημένα προϊόντα ή με ναρκωτικά στο προαύλιο της Νομικής μπορούν να εισέλθουν και εκεί. Σε κάθε περίπτωση, όμως, ακόμα και η πιο ντουβαροποιημένη ‘‘λογική’’  δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι η μούφα Λουί Βιτόν συνιστά μορφή ελευθερίας έκφρασης !!!

Ο μόνοι που έχουν καταδικάσει τη συγκεκριμένη κατάσταση είναι οι πρυτανικές αρχές του Ε.Κ.Π.Α. (στο οποίο υπάγεται η Ν.Ο.Π.Ε.) καθώς και καθηγητές της Νομικής που κατέθεσαν και σχετική μήνυση και συγκροτημένα από πολιτικούς φορείς η Δημοκρατική Συμμαχία και η Συμμαχία Νέων, καθώς και η Νέα Δημοκρατία.

Η κατάσταση αυτή που επικρατεί και σε άλλα ανώτατα εκπαιδευτικά Ιδρύματα της Αθήνας καταδεικνύει με τον πιο εμφατικό τρόπο τη συνολική υποβάθμιση που υφίσταται όχι μόνο το επίπεδο διαβίωσης στην πρωτεύουσα ενός ευρωπαϊκού κράτους, αλλά κατατείνει και στην πλήρη απαξίωση της εκπαίδευσης στη χώρα μας συλλήβδην. Μια χώρα στην οποία, δυστυχώς, πλέον τα ιδιοτελή μικροκομματικά συμφέροντα ορισμένων θέτουν σε άμεσο κίνδυνο τη δημόσια υγεία και ασφάλεια.


Η εικόνα προέρχεται από τον ιστότοπο του ΕΚΠΑ.

ΚΟΜΜΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΤΟΥ VS KOMMA ΚΑΜΜΕΝΟΥ

του Δημήτρη Καραντώνη - Τάσση

Πραγματικά, όσο και αστείο εκ πρώτης όψεως και αν φαίνεται, η σύγκριση μεταξύ των δύο νεότευκτων πολιτικών σχηματισμών αποκτά ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον σε μία χώρα, της οποίας το πολιτικό σύστημα, κατά πολλούς, βρίσκεται ήδη στα όρια του.  Από τη μία έχουμε, λοιπόν, το κόμμα του κ. Καμμένου υπό τον διακριτικό τίτλο ‘‘Ανεξάρτητοι Έλληνες’’ και από την άλλη το κόμμα της κ. Αλεξανδράτου υπό τον τίτλο ‘‘Π.Α.Ν.Ο.’’ (παρά την ενδελεχή μου έρευνα στο διαδίκτυο δεν βρήκα τι σημαίνουν αυτά τα αρχικά). Και τώρα γεννάται το ερώτημα ποιο από τα δύο νέα κόμματα εμφανίζεται περισσότερο πειστικό  να το τιμήσει κάποιος με τη ψήφο του, δεδομένου ότι έχει αποκηρύξει τα δύο μεγάλα κόμματα.

Το κόμμα του κ. Καμμένου ανακοινώθηκε μέσω της σελίδας του ανεξάρτητου βουλευτή στο Facebook, η οποία αποτελεί και κέντρο της ιδεολογικής και κομματικής ζύμωσης μεταξύ των υποστηρικτών του. Δυστυχώς, όμως,  ο κ. Καμμένος έχει ήδη πέσει σε αρκετά πολιτικά φάουλ μεν, έξυπνα επικοινωνιακά τρικ δε. Κατ αρχάς πώς γίνεται σε μια σελίδα που αριθμεί περί τα 41,000 μέλη να συμμετείχαν μέσω αυτής 196,000 και πλέον άτομα, σύμφωνα με το βουλευτή, στη δημιουργία του νέου κομματικού σχηματισμού;  Κάτι τέτοιο είναι απλά μαθηματικά αδύνατο. Επίσης, εφόσον το στίγμα του νέου κόμματος είναι η λαϊκή δεξιά, πώς γίνεται, πάντα σύμφωνα με ανακοίνωση του κόμματος, να θεωρείται το καίκι τόπος πολιτικής ζύμωσης ; Εκτός αν ο κ. Καμμένος έχει ιδιαίτερο εκλογικό έρεισμα στις τάξεις των ψαράδων της χώρας, γιατί δεν έχω γνωρίσει ποτέ απλούς λαϊκούς δεξιούς με καίκι. Η κορύφωση, όμως, του λαϊκισμού έρχεται με την Ιδρυτική διακήρυξη του κόμματος. Κατ’ αρχάς η ιδρυτική διακήρυξη δεν είναι προεκλογικές θέσεις, αλλά ιδέες πάνω στις οποίες στηρίζονται οι θέσεις αυτές. Εκτός αυτού, κ. Καμμένο με όλο το σεβασμό οι θέσεις σας συναγωνίζονται αυτές του κ. Τσίπρα, εκτός αν προσδοκάτε σε μετέπειτα μετεκλογική συνεργασία. Αξίζει επίσης να σημειωθεί αναφορικά με τις γερμανικές αποζημιώσεις, τις οποίες έχετε κάνει σημαία των διεκδικήσεων σας, ότι φτάνετε στο σημείο του εμπαιγμού της Ελληνικής κοινωνίας, εκτός αν έχετε αυτό το εύρος διεθνούς πολιτικής επιρροής ώστε να  αλλάξατε τους θεμελιωμένους κανόνες δημοσίου διεθνούς δικαίου.

Από την άλλη έχουμε το κόμμα της κ. Αλεξανδράτου, πρωταγωνίστριας αισθησιακών ταινιών, του οποίου η ανακοίνωση σήμερα έκανε την εμφάνιση της στο διαδίκτυο, οπότε αναμένουμε περισσότερες πληροφορίες για τους σκοπούς του. Σε αντίθεση, όμως, με το κόμμα του κ. Καμμένου για το οποίο διαθέτουμε περισσότερες πληροφορίες, αναφορικά με το κόμμα της κ. Αλεξανδράτου γνωρίζουμε περισσότερες πληροφορίες για την αρχηγό του. Εν τέλει, όμως, το ήθος ενός κόμματος δεν το καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό τα πεπραγμένα του ίδιου του αρχηγού του ; Και τα πεπραγμένα της κ. Αλεξανδράτου είναι γνωστά ή εύκολα προσβάσιμα στη γνώση από όλους. Υπό αυτό το πρίσμα όλοι γνωρίζουμε εκ πρώτης όψεως το εύρος των διεκδικήσεων του εν λόγω κόμματος. Φυσικά δεν πρόκειται να διεκδικήσει την strict sensu επικράτηση των χρηστών ηθών, αλλά σίγουρα οι διεκδικήσεις του φαντάζουν πιο πηγαίες και ειλικρινείς από αυτές του κ. Καμμένου. Εντέλει, πλέον, το επάγγελμα της κ. Αλεξανδράτου δεν αποτελεί  για αρκετούς ταμπού που θα τους απομακρύνει από την ψήφιση του συγκεκριμένου κόμματος. Ήδη στη διεθνή πολιτική σκηνή π.χ. Ιταλία και Η.Π.Α. τα στεγανά αυτά έχουν γκρεμιστεί προ πολλού.

Επομένως αν θα κληθώ στις επόμενες εκλογές να ψηφίσω μεταξύ των δύο αυτών κομμάτων θα ψηφίσω άνευ ετέρου το κόμμα της κ. Αλεξανδράτου. Όχι από πρόθεση ιδεολογικού spamming στον κ. Καμμένο, αλλά από τη γνήσια πεποίθηση μου ότι η ειλικρίνεια είναι ανώτερη από την πολιτική ευγλωττία του ανεδαφικού λαϊκισμού και πολιτικού καθωσπρεπισμού. Οπότε VOTE JULIA …

ANONYMOUS STRIKE BACK ... (Εικόνες από την ''επίθεση'' των Anonymous στην ιστοσελίδα του Υπουργείου Δικαιοσύνης)

Το τραγούδι που ακούγεται είναι το ακόλουθο :

http://youtu.be/7NasHZ9hhjY



Αυτήν την ώρα η ιστοσελίδα του Υπουργείου Δικαιοσύνης βρίσκεται υπό συντήρηση και το μήνυμα των Anonymous έχει κατεβεί ...

ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ …

Του Δημήτρη Καραντώνη - Τάσση

Πληθαίνουν τον τελευταίο καιρό τα δημοσιεύματα που παρουσιάζουν ευθέως και απροκάλυπτα την κατάσταση που επικρατεί τώρα στη χώρα μας με την κατάσταση που βίωσε πριν από μερικά χρόνια η χώρα της Λατινικής Αμερικής. Μια τέτοια λαϊκιστική κρίση όχι μόνο είναι ανεδαφική, αλλά καταφέρνει  και να στρέψει την κοινή γνώμη από την πραγματικά υφιστάμενη κατάσταση.

Φυσικά κανείς δεν ισχυρίζεται ότι η κατάσταση στην Ελλάδα διεκδικεί δάφνες ευημερίας, αλλά σίγουρα δεν προσομοιάζει στην κατάσταση στην Αργεντινή. Είναι πραγματικά κρίμα μόνοι μας να υποδαυλίζουμε την ίδια μας την αξιοπρέπεια και την κοινωνικοοικονομική κατάσταση στο βωμό της πάντα αρεστής τρομολαγνείας. Αν πραγματικά αναλωνόμασταν με την ίδια θέρμη στον παραλληλισμό της χώρας μας με άλλες χώρες της Δύσης και της Ανατολής τότε, ίσως, να είχαμε βρει ήδη τη λύση στο πρόβλημα της Ελλάδας. Πραγματικά αγνοώ την λογική, λοιπόν, των δημοσιευμάτων που από την πρώτη στιγμή κάνουν αυτήν την παρομοίωση, η οποία είναι και εν τέλει ανεδαφικότατη.  Πραγματικά θεωρώ παράλογη την λογική των αρθρογράφων που πιστεύουν ότι καθ’ αυτόν τον τρόπο προσπαθούν, δήθεν, να αναδείξουν την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα. Δυστυχώς, όμως, το μόνο που καταφέρνουν είναι να αναδείξουν μια χειρότερη κατάσταση από αυτή που βιώνει η χώρα μας με αποτέλεσμα να διαμορφώνουν κρίσεις που στερούνται κάθε λογικής και επιστημονικής συνέπειας. Κρίσεις που δημιουργούν ένα έκρυθμο κλίμα τόσο εντός όσο και εκτός των συνόρων.
 
Στην τελική, όμως, καθ’ αυτόν τον τρόπο προσβάλλουν και τις χώρες με τις οποίες με περίσσεια ευκολία (και ενίοτε και υπεροψία) μας παρομοιάζουν. Γιατί κανένας δημοσιογράφος, ειδικά στην Ελλάδα, δεν κατέχει το τεκμήριο της ορθής γνώσης πόσο μάλλον μιας γνώσης, η οποία πρέπει να εδράζεται σε στέρεες, περίπλοκες και ανεπιφύλακτες βάσεις. Το μόνο που καταφέρνουν, λοιπόν, οι κατ’ επάγγελμα λαοπλάνοι είναι να προκαλούν το δημόσιο αίσθημα με την προκλητικότητα και την απειρία τους. Παρ’ όλα αυτά συνεχίζουν ακάθεκτοι και αντί να αναδεικνύουν τα τρέχοντα προβλήματα των Ελλήνων στρέφοντας καθ’ αυτόν τον τρόπο τη δημόσια διαβούλευση και συζήτηση προς τις πραγματικές αδυναμίες της Ελληνικής πραγματικότητας, αρέσκονται για ίδιους λόγους να στρέφουν τη συζήτηση γύρω από μια κατάσταση, την οποία αγνοούν μεγαλοπρεπώς με αποτέλεσμα να προκαλούν την ίδια την επικράτηση της μέσω της κοινωνικής έκρηξης και του κοινωνικού πεσιμισμού.

Αν  εμείς οι ίδιοι δεν πιστέψουμε στις πραγματικές δυνατότητες της Ελλάδας και δεν αντικρύσουμε την πραγματική, και όχι λυρικά περιγραφόμενη, κατάσταση στη χώρα μας τότε πώς, λοιπόν, αγωνιζόμαστε για την εκτίμηση των εταίρων μας και της διεθνούς κοινότητας ;

ΤΕΛΙΚΑ ΠΟΥ ΕΓΓΕΙΤΑΙ Η ΥΠΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑ ;;;

Του Δημήτρη Καραντώνη - Τάσση


Στην Ελλάδα αποδεικνύουμε μέρα με την ημέρα ότι πλην των άλλων (θετικών και αρνητικών) έχουμε ταλέντο και στη διαστρέβλωση εννοιών με πασίδηλο και ταυτόσημο πρόσημο σε όλα τα σύγχρονα κράτη. Το τελευταίο μας κατόρθωμα αφορά τη χιλιοειπωμένη τις τελευταίες μέρες ‘‘υπευθυνότητα’’. Άλλη, λοιπόν, μια λέξη που στην Ελληνική γλώσσα και δη και δη στο πεδίο του πολιτικού λόγου αντί για ένα προφανές εναργές περιεχόμενο έχει καταφέρει να αποκτήσει να αποκτήσει ένα τόσο ‘‘διεστραμμένο’’ περιεχόμενο που ο προσδιορισμός του αποτελεί αναμφίβολα γρίφο ακόμα και για τον πιο διακεκριμένο γλωσσολόγο. Έχει πάντως, γιατί δεν νομίζω να βρούμε το περιεχόμενο της στο άμεσο μέλλον, το ενδιαφέρον του να ανατρέξουμε στο ‘‘ιστορικό’’ αυτής της σύγχρονης διαστρέβλωσης.

Ο κ. Παπανδρέου χάραξε πρώτος το δρόμο της ‘‘υπευθυνότητας’’ με την υπαγωγή της χώρας στο συνδυασμένο μηχανισμό στήριξης του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως μια πράξη ύψιστης εθνικής σημασίας, όπως χαρακτηριζόταν. Στον αντίποδα ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης κ. Σαμαράς όριζε με τον δικό του τρόπο την ‘‘υπευθυνότητα’’, ως, δηλαδή, την αμετακίνητη άρνηση και την υπαγωγή της χώρας στον εν λόγω μηχανισμό στήριξης. Μάλιστα στον ίδιο δρόμο της υπευθυνότητας (ή έστω σε παρακλάδι του) κατέθετε τις προτάσεις του που ονομάστηκαν από τους σύγχρονους του χάριν συντομίας ‘‘Ζάππειο 1 και 2’’ και στις οποίες παρουσίαζε ισοδύναμα του μηχανισμού στήριξης μέτρα. Από την άλλη ο κ. Καρατζαφέρης στη δική του διάσταση όρισε την ‘‘υπευθυνότητα’’ ως συστράτευση με τον τέως Πρωθυπουργό στο θέμα της υπαγωγής,  αλλά όχι των συνοδευόμενων μέτρων. Στάση που προσομοίαζε στο πάντα επίκαιρο Ελληνικό ρητό ‘‘και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο’’.

Με την ίδια, λοιπόν, απαρέγκλιτη τακτική οδηγηθήκαμε στην παραίτηση του κ. Παπανδρέου και την αναζήτηση εκ νέου της ‘‘υπευθυνότητας’’ ώστε η χώρα να μην χρεοκοπήσει και να μην μείνει ακέφαλη πολιτειακά. ‘‘Υπεύθυνα’’ (παράγωγο επίρρημα του ουσιαστικού υπευθυνότητα) οι κκ Παπανδρέου, Σαμαράς και Καρατζαφέρης αποφάσισαν να στηρίξουν την Κυβέρνηση, της οποίας θα ηγείτο ο κ. Παπαδήμος. Κύριο έργο της Κυβέρνησης θα ήταν η επικύρωση της δεύτερης δανειακής συμφωνίας του ως άνω μηχανισμού στήριξης και των συνοδευόμενων μέτρων. Και φτάσαμε κάπως έτσι στο πάρα πέντε της επικύρωσης της δεύτερης αυτής συμφωνίας με τον κ. Καρατζαφέρη να αποχωρεί για λόγους ‘‘υπευθυνότητας’’ αναγόμενους στο συμφέρον της πατρίδος να άρει τη στήριξη του στην Κυβέρνηση, αφού είχαν προηγηθεί διάφοροι χρησμοί με το δικό τους ποιοτικό ενδιαφέρον (για κάποιον που θέλει να σκοτώσει το χρόνο του). Παράλληλα επικαλούμενοι το είδος ‘‘υπευθυνότητας’’ τέως υπουργοί του κόμματος του είπαν ότι παραιτούνται μεν, αλλά στηρίζουν τα μέτρα που θα εισαχθούν προς συζήτηση δε. Από την άλλη τόσο ο κ. Σαμαράς όσο και ο κ. Παπανδρέου δηλώνουν τη στήριξη στα μέτρα που θα εισαχθούν προς ψήφιση και τη παρουσιάζουν ως κύρια και κεντρική επιλογή ‘‘ευθύνης’’ (ως απόρροια της ‘‘υπευθυνότητας’’) στους αντιφρονούντες βουλευτές τους.

Και υπό αυτό το πρίσμα συνεχίζει κάποιος να συνεχίζει να μην μπορεί να συνάγει κάποιο ασφαλές συμπέρασμα για το περιεχόμενο της λέξης ‘‘υπευθυνότητας’’. Άλλωστε κανείς δεν θα μπορούσε. Ίσως, εν τέλει, στην Ελληνική πολιτική πραγματικότητα να μην έχει και περιεχόμενο. Οπότε όλοι μας αντλούμε εις πίθον Δαναΐδων προσπαθώντας να βρούμε κάποιο νόημα. Ας ελπίσουμε, όμως, η Ελληνική γλωσσική φαντασία να επινοήσει και κάποιο ‘‘συνώνυμο’’ της λέξης ‘‘υπευθυνότητα’’ ώστε να μην μπερδεύονται και στο εξωτερικό.

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ....

του Δημήτρη Καραντώνη - Τάσση

Αδιαμφισβήτητα το Δημοκρατικό πολίτευμα στην Ελλάδα έτσι όπως το ξέραμε και έτσι το απολαμβάνουν όλα τα ευνομούμενα κράτη έχει περάσει, ίσως, ανεπιστρεπτί. Φυσικά δεν αναφέρομαι στην Κυβέρνηση Παπαδήμου, της οποίας ο σχηματισμός είναι σύμφωνος άνευ ετέρου με τις επιταγές του Συντάγματος της χώρας. 

Το πρόβλημα, λοιπόν, σε αυτήν την κατεύθυνση δεν έγκειται στη νομική νομιμοποίηση της Κυβέρνησης, ούτε και στην κοινωνική, σύμφωνα πάντα με τις επιταγές του Συντάγματος, αλλά στο πολιτικό προσωπικό της χώρας που την απαρτίζει. Ενδεικτική της όλης κατάστασης είναι η έρευνα που παρουσίασε η Public Issue στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του ΣΚΑΙ. Το σημαντικότερο εύρημα της συγκεκριμένης έρευνας, γιατί το αν η ΔΗΜ.ΑΡ. είναι δεύτερο κόμμα απασχολεί μόνο ΠΑ.ΣΟ.Κ. και σε καμία περίπτωση το σύνολο της κοινωνίας, είναι η διάχυτη αρνητική εντύπωση στην κοινωνία για την ποιότητα της Δημοκρατίας στη χώρα μας. Τελικά η φράση του αείμνηστου Παύλου Μπακογιάννη ‘‘Στην Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα’’ τελεί σε άρρηκτη συνάρτηση με τους εκπροσώπους της, όπως φαίνεται. Και οι εκπρόσωποι της, εν προκειμένω οι μετέχοντες στην Κυβέρνηση Παπαδήμου, έχουν καταφέρει να καταβαραθρώσουν το ίδιο το πολίτευμα βάσει του οποίου εξελέγησαν. Η κατάσταση αυτή, όμως, με τη σειρά της δημιουργεί εκρηκτικές καταστάσεις στην κοινωνία, οι οποίες, πλέον, φαίνεται ότι υπερβαίνουν κάθε μορφής εκτόνωσης. Άλλωστε πως μπορεί να εκτονωθεί η παντελής απογοήτευση. Η αβεβαιότητα για το μέλλον. Η ανεργία που αγγίζει αστρονομικά διψήφια νούμερα ακόμα και στην πιο παραγωγική ομάδα της οικονομίας, τη νέα γενιά.  Το μείζον φαινόμενο των αστέγων. (Βέβαια ο Δήμαρχος Αθηναίων φαντάζεται ότι βρήκε τη χρυσή λύση κάνοντας μηνύσεις στους αστέγους και στερώντας τους την πρόσβαση σε άρτια κατασκευασμένα καταλύματα, τα οποία οι ίδιοι σαν φορολογούμενοι πολίτες είχαν πληρώσει. Πραγματικά κανένα σχόλιο, εκτός και αν είναι υβριστικό, δεν μπορεί να περιγράψει τη στάση του κ. Καμίνη.)

Παρ’ όλα αυτά, πάντα σύμφωνα με την ίδια έρευνα, ανησυχητική φαντάζει η ολοένα αυξανόμενη παρουσία ακραίων ομάδων. Μάλιστα συγκεκριμένα το κόμμα της Χρυσής Αυγής εμφανίζεται να μπαίνει με μεγάλη άνεση στο Κοινοβούλιο (αυτό και σε συνάρτηση με το γεγονός ότι πολλοί ψηφοφόροι του εν λόγω κόμματος δεν δηλώνουν την προτίμηση τους, αν και θα το ψηφίσουν στις επικείμενες εκλογές,  στις σχετικές δημοσκοπήσεις). Μια τέτοια εκλογική επιβεβαίωση θα δημιουργήσει σίγουρα ένα εκρηκτικό κλίμα σε συνάρτηση με την έντονη παρουσία και των ακροαριστερών ομάδων στη χώρα μας (Μάλιστα πάρα πολύ αυξημένα εμφανίζονται και τα ποσοστά της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ). Η διαμορφούμενη, λοιπόν, πολιτική κατάσταση είναι ικανή να εκριζώσει πλήρως το οικοδόμημα της Δημοκρατίας, καθώς οι ακραίες φωνές όχι μόνο πληθαίνουν, αλλά, πλέον, βρίσκονται και σε ευθεία αντιπαράθεση. Άλλωστε δεν πρέπει να λησμονούμε ότι τόσο η Χρυσή Αυγή όσο και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ αποκηρύττουν τη Δημοκρατία με πιο εμφατικό τρόπο ακόμα και από το ΚΚΕ (τουλάχιστον στην πράξη). Και σε αντίθεση με το τελευταίο πιστεύουν ότι μπορούν να επιφέρουν την ανατροπή της όχι κινούμενοι στα πλαίσια της Δημοκρατίας, αλλά ξεκάθαρα πέρα από τα όρια της. 

Κανένας, λοιπόν ρεαλιστής δεν θα μπορούσε να κλείσει μια τέτοια διαπίστωση με νότα αισιοδοξίας, εκτός και αν ήθελε να κάνει black humor που κανένας δεν φαίνεται να έχει τη διάθεση να κάνει. Μπορεί, όμως, να προτείνει μια ουσιαστική, κατ’ αυτόν πάντα, λύση. Μήπως αντί να προσπαθήσουμε να ανατρέψουμε αβίαστα το Δημοκρατικό πολίτευμα στη χώρα μας να προσπαθήσουμε πρώτα να το ανανεώσουμε εκ βάθρων ;

ΒΡΙΣΚΕΙ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΝΕΙ ......

THOMSEN'S FOUNDATION

 του Δημήτρη Καραντώνη - Τάσση


Οι επόμενες μερικές ώρες που απομένουν μέχρι την αυριανή οριστική και άκρως δεσμευτική απόφαση των πολιτικών αρχηγών, ίσως, αποτελούν τις τελευταίες ‘‘ελεύθερες’’ ώρες των Ελλήνων πολιτών. Γιατί ότι και αν αποφασιστεί αύριο η ενιαία διαιρετέα βάση θα είναι η ίδια, γιατί, προσωπικά, εκτός από άποψη πολιτικής υφής, δεν βλέπω διαφορά μεταξύ χρεοκοπίας και εκδούλευσης στον κ. Τόμσεν. Η αναφορά στο όνομα αυτού του ‘‘τροικανού’’ φυσικά δεν είναι τυχαία, καθώς αποτελεί τον εμπνευστή του τερατουργήματος που πρόκειται να εφαρμοστεί στην Ελλάδα και ήδη έχει ισοπεδώσει την Πορτογαλία.

Φυσικά σε αυτήν την κατάσταση δεν φτάσαμε από τη μια στιγμή στην άλλη. Πάντως φτάσαμε σε πιο σύντομο διάστημα απ’ ότι υπολογίζαμε. Είναι ανώφελο να αναφερθούμε στις διαχρονικές κακοδαιμονίες της Ελλάδος (πχ το ‘‘αμαρτωλό’’ Ελληνικό Δημόσιο), γιατί αυτές αποτέλεσαν τη βάση της κατάρρευσης, αλλά όχι το φαινόμενο της κατάρρευσης αυτής καθ’ εαυτής. Για αυτήν την κατάσταση ευθύνονται άνευ ετέρου οι κ. Παπανδρέου, Παπακωνσταντίνου (για να μην ξεχνάμε και τους παλιούς), Βενιζέλος και Σαμαράς. Οι εκ διαμέτρου αυτές αντίθετες προσωπικότητες, ακόμα και αν ανήκουν στο ίδιο κόσμο, έχουν έναν κοινό παρανομαστή. Την ΠΑΝΤΕΛΗ απροθυμία της να διαπραγματευτούν επί της ουσίας. Γιατί όταν ακούς και λες έχεις δίκιο. Τότε δεν διαπραγματεύεσαι, αλλά υποβιβάζεσαι ακόμα περισσότερο διαπραγματευτικά. Το ΠΑΣΟΚικό τρίγωνο φυσικά φέρει την πρωταρχική ευθύνη για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα, γιατί στο όνομα των πρωτοπαλίκαρων τους στις διάφορες ΔΕΚΟ ανά την Επικράτεια φρέναραν μέτρα, τα οποία όχι μόνον θα βελτίωναν την διαπραγματευτική ισχύ της Ελλάδας, αλλά το σημαντικότερο, θα βελτίωναν την κατάσταση της ίδιας της Οικονομίας, καθώς θα απελευθέρωναν κύματα ανάπτυξης που ο κρατικοσυντηρισμός των ΔΕΚΟ κρατούσε σε καταστολή όλο αυτό το διάστημα. Η ειρωνεία, βέβαια, της όλης κατάστασης είναι ότι, ενώ για τους ανθρώπους των 700 ευρώ που ζουν στα όρια τους, όλοι, συμπεριλαμβανομένου και του κ. Σαμαρά, δέχονται μειώσεις που φτάνουν και το 20%, για τα πρωτοπαλίκαρα αυτά δεν δέχονται κουβέντα.

Οπότε αύριο δεν πρόκειται να μάθουμε κάτι διαφορετικό, από αυτό που ήδη ξέραμε. Απλά αύριο αυτό που ήδη ξέραμε θα λάβει έναν πιο επίσημο πολιτικό μανδύα. Απορώ πάντως που πήγαν οι περιβόητες κόκκινες γραμμές του κ. Σαμαρά. Απορώ πως ο κ. Βενιζέλος θα έχει το θράσος να θέσει υποψηφιότητα για Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Και με πολλά άλλα απορώ. Αλλά για ένα μπορώ να είμαι (σχεδόν) σίγουρος. Ο κ. Τόμσεν δεν είναι ο τόσο κακός της υπόθεσης (όπως ξαφνικά μας παρουσιάζεται τις τελευταίες εβδομάδες, λες και πριν δεν ήταν επικεφαλής), απλά βρίσκει και τα κάνει. 

Ο ΦΤΩΧΟΣΥΜΠΕΘΕΡΟΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩ ....

του Δημήτρη Καραντώνη - Τάσση

…. Αυτός δεν είναι άλλος, όπως, πλέον, το εμπεδώνουμε με τον πιο βάναυσο τρόπο καθημερινά, η χώρα μας. Η Ελλάδα, ίσως, βρίσκεται στη χειρότερη καμπή της ιστορίας της όχι απλά μεταπολιτευτικά, αλλά μεταπολεμικά. Οι  προσβολές  κατά της χώρας  μας αποτελούν με συνέπεια καθημερινό θέμα σε όλα τα διεθνή φόρα, αλλά και στη διεθνή κοινή γνώμη. Παράλληλα υποδεικνύεται από όλους τους ανωτέρω ότι η μοναδική έξοδος από τη κρίση διέρχεται μέσω των συνεχών θυσιών. Το εύλογο, βέβαια, ερώτημα είναι (έστω και αν παραδεχτούμε ότι δεν έχουμε προβεί στην 100% εκπλήρωση των υπεσχημένων) γιατί, παρά τις θυσίες που έχουν γίνει, η Ελλάδα όχι μόνο δεν βρίσκεται καν στα μέσα της διαδρομής προς την έξοδο, αλλά προσεγγίζει, αν δεν έχει βρεθεί ήδη πιο κάτω, το σημείο εκκίνησης.

Καθημερινά αποδεικνύεται όχι μόνο ότι η Ελληνική Κοινωνία βρίσκεται ήδη στα όρια της, αλλά ότι η τραγική αμέλεια (ας χρησιμοποιήσουμε αυτόν τον εκλεπτυσμένο όρο) ορισμένων μπορεί να καταβαραθρώσει ακόμα περισσότερο. Παράλληλα κοινωνική οργή προκαλούν και οι δηλώσεις μελών του πολιτικού προσωπικού της χώρας (με κορωνίδα όλων τις δηλώσεις Χρυσοχοίδη), αλλά και την ευρύτερη πολιτική στάση με αποκορύφωμα τις δημόσιες εκκλήσεις της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑ.ΣΟ.Κ., του κόμματος που χωρίς καμία απολύτως εμπάθεια γονάτισε την Ελλάδα, για την επιστροφή του άφαντου εις το εξωτερικό αρχηγού του. Η κατάσταση αυτή ξεπερνάει, ακόμα και για τους πιο μετρημένους, τα όρια της κοινωνικής ανοχής σε σημείο που να αποτελεί ξεκάθαρη συνενοχή. Από την άλλη στην πλάτη της Ελληνικής Κοινωνίας παίζεται ένα ατελείωτο πόκερ πολιτικών φιλοδοξιών με τίμημα την ίδια την επιβίωση και την αξιοπρέπεια της Ελληνικής Κοινωνίας. Μάστερ του είδους σε αυτόν τον τομέα αποτελεί ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Τελευταίο του κατόρθωμα η σκιώδης συνάντηση με τον Πρωθυπουργό της Ρωσίας κ. Πούτιν. Ο κ. Σαμαράς στερούμενος της οποιαδήποτε πολιτικής νομιμοποίησης, με έξοδα του Υπουργείου Εξωτερικών , μετέβη στη Ρωσία για να υποσχεθεί συμφωνίες και συνεργασίες. Η στάση του εκτός από προφανή καταπάτηση των πολιτικών δικαιωμάτων αποτελεί και κατά συνέπεια και διεθνή διασυρμό της χώρας, καθώς υποδαυλίζει ξεκάθαρα τη συνταγματικά κατοχυρωμένη θεσμική θέση του κ. Παπαδήμου. Μάλιστα η συνάντηση έγινε σε μια διεθνή συγκυρία στην οποία ο κ. Πούτιν δεν διεκδικεί και δάφνες. 

Σε ένα τέτοιο τοπίο η όποια έννοια θυσίας χάνει απλά τη σημασία της και καθίσταται απλά άλλη μια λέξη του τρέχοντος πολιτικού λεξιλογίου της χώρας μας με ένα δυστυχώς αρνητικότατο περιεχόμενο. Γιατί θυσία είναι να στερηθείς τις διακοπές σου, να περιορίσεις τις εξόδους, νε μείνεις πίσω στην οικιακή τεχνολογία, να πουλήσεις το ένα αμάξι σου, να παίρνεις τα Μ.Μ.Μ. (στο Ελληνικό πλαίσιο). Αλλά το να μην μπορείς να εξασφαλίσεις τα επιτήδεια για την οικογένεια σου, να μην μπορείς να εργαστείς , να μην έχεις στέγη δεν αποτελεί θυσία … αποτελεί ξεκάθαρο εμπαιγμό της Κοινωνίας και συνιστά την πραγματικότητα της κοινωνικής εξαθλίωσης ….

Dalí : Στα ύψη του υπερρεαλιστικού άξονα

Σαλβαδόρ Νταλί,ένας ισπανός ζωγράφος,οδηγός των ονείρων μας στα πιο βαθιά υψίπεδα της ζωής.Επηρεασμένος από την αρχή των σπουδών του από το κίνημα του ντανταϊσμού επισκέπτεται το Παρίσι όπου συναντά τον Πικάσσο από του οποίου το εργο επηρεάζεται καθοριστικά και μετά από μερικά χρόνια,το 1929,εισχωρεί στον υπερρεαλισμό με τον οποίο ήδη είχε αναπτύξει μια αδιανόητη χημεία.


Δένεται άρρηκτα πιο πολύ με τον υπερρεαλισμό παρά με το κίνημα από το οποίο λίγα χρόνια αργότερα(1934) διαγράφεται από τον Αντρέ Μπρετόν με την κατηγορία οτι υποστήριζε το φασιστικό,στα πρότυπα του Χιτλερικού καθεστώτος,κύμα το οποίο είχε αρχίσει να φανερώνει τη δυναμική του και εξαπλωνόταν στην Γηραιά  Ήπειρο.Ο Νταλί υποστήριξε οτι ο σουρεαλισμός μπορεί να κινηθεί μέσα σε ένα απολιτίκ πλαίσιο και αρνήθηκε να καταγγείλει ευθέως τον φασισμό.

«Δεν μπορείτε να με αποβάλλετε από το σουρεαλιστικό κίνημα, γιατί εγώ είμαι ο Σουρεαλισμός!» δηλώνει ο Νταλί.



Το 1938 θα συναντήσει τον Σίγκμουντ Φρόυντ η ψυχαναλυτική θεωρία του οποίου αποτέλεσε τον πυρήνα του υπερρεαλισμού μαζί με την πίστη στη παντοδυναμία του ονείρου,την ελεύθερη έκφραση του υποσυνειδήτου,τη φαντασία και όλα τα παράγωγα του καθαρού ψυχικού αυτοματισμού.Επίσης λίγους μήνες αργότερα προσκαλείται από τη Κοκό Σανέλ στο σπίτι της στη Γαλλική Ριβιέρα όπου και δημιουργεί πολλά έργα τα οποία στη συνέχεια θα εκθέσει με μεγάλη επιτυχία στη Νέα Υόρκη.
Ο Αντρέ Μπρετόν κατακρίνει και πάλι τον Νταλί για την όλοένα αυξανόμενη εμπορικοποίηση του έργου του επινοώντας τον αναγραμματισμό του ονόματός του "Avida Dollars" από το γαλλικό "avide à dollars" το οποίο σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει "άπληστος για δολάρια".

Με το ξέσπασμα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου,το 1940,εγκαθίσταται μαζί με τη μούσα του,Γκαλά,στις Ηνωμένες Πολιτείες όπου και θα παραμείνει για τα επόμενα 8 χρόνια.Το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής του έπειτα θα το περάσει στην Ισπανία και θα κατακριθεί εξαιτίας της επιλογής του αυτής να ζήσει κάτω από το πέπλο του δικτατορικού καθεστώτος του Φράνκο με το οποίο διατηρούσε καλές σχέσεις,γεγονός το οποίο του επιτρέπει βέβαια απ'την άλλη πλευρά,την ελεύθερη καλλιτεχνική του έκφραση,σε αντίθεση με πολλούς άλλους καλλιτέχνες οι περισσότεροι εκ των οποίων είχαν αυτοεξοριστεί από την Ισπανία.

Μετά την εγκατάστασή του στις Η.Π.Α. ο ζωγράφος αλλάζει στύλ και εμπνέεται πια κυρίως από την Κλασσική και Αναγεννησιακή τέχνη επιθυμώντας να συγκεράσει τα επιτεύγματα της σύγχρονης επιστήμης με την θρησκεία και τον μυστικισμό ενώ το 1974 εγκαινιάζει το Θέατρο-Μουσείο Γκαλά-Σαλβαντόρ Νταλί στο τόπο καταγωγής του Φιγέρας της Ισπανίας.Το 1982 του απονέμεται από τον βασιλιά Χουάν Κάρλος της Ισπανίας ο τίτλος Μαρκησίου ενώ την ίδια χρονιά πεθαίνει η Γκαλά και ο
 Νταλί αποπειράται να αυτοκτονήσει.Τελικά ο θάνατος τον συναντά στις 23 Ιανουαρίου του 1989 στη Φιγέρας.

O ίδιος ο Νταλί είχε πει για το έργο του:

«Η δουλειά μου δεν είναι παρά μια αντανάκλαση, αυτών που καταφέρνω, αυτών που γράφω και σκέφτομαι. Όλη η ζωγραφική μου είναι ένα ψήγμα της συνολικής κοσμογονίας μου»

«Θέλω να δω και να καταλάβω τις δυνάμεις και τους κρυφούς νόμους των πραγμάτων. Για να διεισδύσω στην καρδιά των πραγμάτων ξέρω από διαίσθηση ότι κατέχω ένα εξαιρετικό όπλο: το μυστικισμό»

«Διεισδύω όλο και περισσότερο στη συμπυκνωμένη μαγεία του σύμπαντος».
Ο Νταλί γνήσιος εκφραστής του υπερρεαλισμού και όχι μόνο,αλλά με πάντα αισθητά τα στοιχεία του επηρεασμού του απ'αυτόν και την Παρανοϊκό-κριτική μέθοδο που είχε επινοήσει την εποχή εκείνη, έχει αποτυπωθεί στο συλλογικό ασυνείδητο ως ένας από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες του 20ου αιώνα,το έργο του οποίου αλλά και η ζωή αποτέλεσαν αντικείμενο πολλών σελίδων γραφής.Προκλητικός και θεατρικότατος στη καθημερινότητά του,ενσάρκωσε τον σουρεαλισμό ενώ συγχρόνως προσέφερε στην ανθρωπότητα ένα παράθυρο εξόδου από τα αδιέξοδα της ύπαρξής της.Το έργο του,θαυμαστό και πρωτότυπο,ακουλούθησε εξελικτική πορεία και συνεχίζει ακόμα να μαγεύει το κοινό,του οποίου τη φαντασία επιχειρεί να θέσει σε ένα ανώτερο επίπεδο αντίληψης του κόσμου και των πραγμάτων.Ο Νταλί αναμφίβολα πρωτοποριακός και ταλαντούχος,όπως εκκεντρικός και αμφιλεγόμενος,συνιστά τη πραγμάτωση των ικανοτήτων της αυτοπεποίθησης,του ταλέντου,της δημιουργικότητας,της επιμονής και κυρίως της προσωπικής παρατήρησης και έκφρασης των εσώτερων στοιχείων της κάθε ύπαρξης χωρίς να αποσπάται εν τέλει τελείως από τα αισθητήρια μέσα,τα οποία θέλει να διεγείρει ώστε να διεισδύσει στα βαθύτερα μυστικά του σύμπαντος και να τα ενώσει με τη καθημερινότητά μας.


Ιωάννης Θ. Αβαρκιώτης