Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ....

του Δημήτρη Καραντώνη - Τάσση

Αδιαμφισβήτητα το Δημοκρατικό πολίτευμα στην Ελλάδα έτσι όπως το ξέραμε και έτσι το απολαμβάνουν όλα τα ευνομούμενα κράτη έχει περάσει, ίσως, ανεπιστρεπτί. Φυσικά δεν αναφέρομαι στην Κυβέρνηση Παπαδήμου, της οποίας ο σχηματισμός είναι σύμφωνος άνευ ετέρου με τις επιταγές του Συντάγματος της χώρας. 

Το πρόβλημα, λοιπόν, σε αυτήν την κατεύθυνση δεν έγκειται στη νομική νομιμοποίηση της Κυβέρνησης, ούτε και στην κοινωνική, σύμφωνα πάντα με τις επιταγές του Συντάγματος, αλλά στο πολιτικό προσωπικό της χώρας που την απαρτίζει. Ενδεικτική της όλης κατάστασης είναι η έρευνα που παρουσίασε η Public Issue στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του ΣΚΑΙ. Το σημαντικότερο εύρημα της συγκεκριμένης έρευνας, γιατί το αν η ΔΗΜ.ΑΡ. είναι δεύτερο κόμμα απασχολεί μόνο ΠΑ.ΣΟ.Κ. και σε καμία περίπτωση το σύνολο της κοινωνίας, είναι η διάχυτη αρνητική εντύπωση στην κοινωνία για την ποιότητα της Δημοκρατίας στη χώρα μας. Τελικά η φράση του αείμνηστου Παύλου Μπακογιάννη ‘‘Στην Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα’’ τελεί σε άρρηκτη συνάρτηση με τους εκπροσώπους της, όπως φαίνεται. Και οι εκπρόσωποι της, εν προκειμένω οι μετέχοντες στην Κυβέρνηση Παπαδήμου, έχουν καταφέρει να καταβαραθρώσουν το ίδιο το πολίτευμα βάσει του οποίου εξελέγησαν. Η κατάσταση αυτή, όμως, με τη σειρά της δημιουργεί εκρηκτικές καταστάσεις στην κοινωνία, οι οποίες, πλέον, φαίνεται ότι υπερβαίνουν κάθε μορφής εκτόνωσης. Άλλωστε πως μπορεί να εκτονωθεί η παντελής απογοήτευση. Η αβεβαιότητα για το μέλλον. Η ανεργία που αγγίζει αστρονομικά διψήφια νούμερα ακόμα και στην πιο παραγωγική ομάδα της οικονομίας, τη νέα γενιά.  Το μείζον φαινόμενο των αστέγων. (Βέβαια ο Δήμαρχος Αθηναίων φαντάζεται ότι βρήκε τη χρυσή λύση κάνοντας μηνύσεις στους αστέγους και στερώντας τους την πρόσβαση σε άρτια κατασκευασμένα καταλύματα, τα οποία οι ίδιοι σαν φορολογούμενοι πολίτες είχαν πληρώσει. Πραγματικά κανένα σχόλιο, εκτός και αν είναι υβριστικό, δεν μπορεί να περιγράψει τη στάση του κ. Καμίνη.)

Παρ’ όλα αυτά, πάντα σύμφωνα με την ίδια έρευνα, ανησυχητική φαντάζει η ολοένα αυξανόμενη παρουσία ακραίων ομάδων. Μάλιστα συγκεκριμένα το κόμμα της Χρυσής Αυγής εμφανίζεται να μπαίνει με μεγάλη άνεση στο Κοινοβούλιο (αυτό και σε συνάρτηση με το γεγονός ότι πολλοί ψηφοφόροι του εν λόγω κόμματος δεν δηλώνουν την προτίμηση τους, αν και θα το ψηφίσουν στις επικείμενες εκλογές,  στις σχετικές δημοσκοπήσεις). Μια τέτοια εκλογική επιβεβαίωση θα δημιουργήσει σίγουρα ένα εκρηκτικό κλίμα σε συνάρτηση με την έντονη παρουσία και των ακροαριστερών ομάδων στη χώρα μας (Μάλιστα πάρα πολύ αυξημένα εμφανίζονται και τα ποσοστά της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ). Η διαμορφούμενη, λοιπόν, πολιτική κατάσταση είναι ικανή να εκριζώσει πλήρως το οικοδόμημα της Δημοκρατίας, καθώς οι ακραίες φωνές όχι μόνο πληθαίνουν, αλλά, πλέον, βρίσκονται και σε ευθεία αντιπαράθεση. Άλλωστε δεν πρέπει να λησμονούμε ότι τόσο η Χρυσή Αυγή όσο και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ αποκηρύττουν τη Δημοκρατία με πιο εμφατικό τρόπο ακόμα και από το ΚΚΕ (τουλάχιστον στην πράξη). Και σε αντίθεση με το τελευταίο πιστεύουν ότι μπορούν να επιφέρουν την ανατροπή της όχι κινούμενοι στα πλαίσια της Δημοκρατίας, αλλά ξεκάθαρα πέρα από τα όρια της. 

Κανένας, λοιπόν ρεαλιστής δεν θα μπορούσε να κλείσει μια τέτοια διαπίστωση με νότα αισιοδοξίας, εκτός και αν ήθελε να κάνει black humor που κανένας δεν φαίνεται να έχει τη διάθεση να κάνει. Μπορεί, όμως, να προτείνει μια ουσιαστική, κατ’ αυτόν πάντα, λύση. Μήπως αντί να προσπαθήσουμε να ανατρέψουμε αβίαστα το Δημοκρατικό πολίτευμα στη χώρα μας να προσπαθήσουμε πρώτα να το ανανεώσουμε εκ βάθρων ;