του Δημήτρη Καραντώνη - Τάσση
…. Αυτός δεν είναι άλλος, όπως, πλέον, το εμπεδώνουμε με τον πιο βάναυσο τρόπο καθημερινά, η χώρα μας. Η Ελλάδα, ίσως, βρίσκεται στη χειρότερη καμπή της ιστορίας της όχι απλά μεταπολιτευτικά, αλλά μεταπολεμικά. Οι προσβολές κατά της χώρας μας αποτελούν με συνέπεια καθημερινό θέμα σε όλα τα διεθνή φόρα, αλλά και στη διεθνή κοινή γνώμη. Παράλληλα υποδεικνύεται από όλους τους ανωτέρω ότι η μοναδική έξοδος από τη κρίση διέρχεται μέσω των συνεχών θυσιών. Το εύλογο, βέβαια, ερώτημα είναι (έστω και αν παραδεχτούμε ότι δεν έχουμε προβεί στην 100% εκπλήρωση των υπεσχημένων) γιατί, παρά τις θυσίες που έχουν γίνει, η Ελλάδα όχι μόνο δεν βρίσκεται καν στα μέσα της διαδρομής προς την έξοδο, αλλά προσεγγίζει, αν δεν έχει βρεθεί ήδη πιο κάτω, το σημείο εκκίνησης.
Καθημερινά αποδεικνύεται όχι μόνο ότι η Ελληνική Κοινωνία βρίσκεται ήδη στα όρια της, αλλά ότι η τραγική αμέλεια (ας χρησιμοποιήσουμε αυτόν τον εκλεπτυσμένο όρο) ορισμένων μπορεί να καταβαραθρώσει ακόμα περισσότερο. Παράλληλα κοινωνική οργή προκαλούν και οι δηλώσεις μελών του πολιτικού προσωπικού της χώρας (με κορωνίδα όλων τις δηλώσεις Χρυσοχοίδη), αλλά και την ευρύτερη πολιτική στάση με αποκορύφωμα τις δημόσιες εκκλήσεις της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑ.ΣΟ.Κ., του κόμματος που χωρίς καμία απολύτως εμπάθεια γονάτισε την Ελλάδα, για την επιστροφή του άφαντου εις το εξωτερικό αρχηγού του. Η κατάσταση αυτή ξεπερνάει, ακόμα και για τους πιο μετρημένους, τα όρια της κοινωνικής ανοχής σε σημείο που να αποτελεί ξεκάθαρη συνενοχή. Από την άλλη στην πλάτη της Ελληνικής Κοινωνίας παίζεται ένα ατελείωτο πόκερ πολιτικών φιλοδοξιών με τίμημα την ίδια την επιβίωση και την αξιοπρέπεια της Ελληνικής Κοινωνίας. Μάστερ του είδους σε αυτόν τον τομέα αποτελεί ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Τελευταίο του κατόρθωμα η σκιώδης συνάντηση με τον Πρωθυπουργό της Ρωσίας κ. Πούτιν. Ο κ. Σαμαράς στερούμενος της οποιαδήποτε πολιτικής νομιμοποίησης, με έξοδα του Υπουργείου Εξωτερικών , μετέβη στη Ρωσία για να υποσχεθεί συμφωνίες και συνεργασίες. Η στάση του εκτός από προφανή καταπάτηση των πολιτικών δικαιωμάτων αποτελεί και κατά συνέπεια και διεθνή διασυρμό της χώρας, καθώς υποδαυλίζει ξεκάθαρα τη συνταγματικά κατοχυρωμένη θεσμική θέση του κ. Παπαδήμου. Μάλιστα η συνάντηση έγινε σε μια διεθνή συγκυρία στην οποία ο κ. Πούτιν δεν διεκδικεί και δάφνες.
Σε ένα τέτοιο τοπίο η όποια έννοια θυσίας χάνει απλά τη σημασία της και καθίσταται απλά άλλη μια λέξη του τρέχοντος πολιτικού λεξιλογίου της χώρας μας με ένα δυστυχώς αρνητικότατο περιεχόμενο. Γιατί θυσία είναι να στερηθείς τις διακοπές σου, να περιορίσεις τις εξόδους, νε μείνεις πίσω στην οικιακή τεχνολογία, να πουλήσεις το ένα αμάξι σου, να παίρνεις τα Μ.Μ.Μ. (στο Ελληνικό πλαίσιο). Αλλά το να μην μπορείς να εξασφαλίσεις τα επιτήδεια για την οικογένεια σου, να μην μπορείς να εργαστείς , να μην έχεις στέγη δεν αποτελεί θυσία … αποτελεί ξεκάθαρο εμπαιγμό της Κοινωνίας και συνιστά την πραγματικότητα της κοινωνικής εξαθλίωσης ….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου