του Δημήτρη Καραντώνη - Τάσση
Πραγματικά, όσο και αστείο εκ πρώτης όψεως και αν φαίνεται, η σύγκριση μεταξύ των δύο νεότευκτων πολιτικών σχηματισμών αποκτά ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον σε μία χώρα, της οποίας το πολιτικό σύστημα, κατά πολλούς, βρίσκεται ήδη στα όρια του. Από τη μία έχουμε, λοιπόν, το κόμμα του κ. Καμμένου υπό τον διακριτικό τίτλο ‘‘Ανεξάρτητοι Έλληνες’’ και από την άλλη το κόμμα της κ. Αλεξανδράτου υπό τον τίτλο ‘‘Π.Α.Ν.Ο.’’ (παρά την ενδελεχή μου έρευνα στο διαδίκτυο δεν βρήκα τι σημαίνουν αυτά τα αρχικά). Και τώρα γεννάται το ερώτημα ποιο από τα δύο νέα κόμματα εμφανίζεται περισσότερο πειστικό να το τιμήσει κάποιος με τη ψήφο του, δεδομένου ότι έχει αποκηρύξει τα δύο μεγάλα κόμματα.
Το κόμμα του κ. Καμμένου ανακοινώθηκε μέσω της σελίδας του ανεξάρτητου βουλευτή στο Facebook, η οποία αποτελεί και κέντρο της ιδεολογικής και κομματικής ζύμωσης μεταξύ των υποστηρικτών του. Δυστυχώς, όμως, ο κ. Καμμένος έχει ήδη πέσει σε αρκετά πολιτικά φάουλ μεν, έξυπνα επικοινωνιακά τρικ δε. Κατ αρχάς πώς γίνεται σε μια σελίδα που αριθμεί περί τα 41,000 μέλη να συμμετείχαν μέσω αυτής 196,000 και πλέον άτομα, σύμφωνα με το βουλευτή, στη δημιουργία του νέου κομματικού σχηματισμού; Κάτι τέτοιο είναι απλά μαθηματικά αδύνατο. Επίσης, εφόσον το στίγμα του νέου κόμματος είναι η λαϊκή δεξιά, πώς γίνεται, πάντα σύμφωνα με ανακοίνωση του κόμματος, να θεωρείται το καίκι τόπος πολιτικής ζύμωσης ; Εκτός αν ο κ. Καμμένος έχει ιδιαίτερο εκλογικό έρεισμα στις τάξεις των ψαράδων της χώρας, γιατί δεν έχω γνωρίσει ποτέ απλούς λαϊκούς δεξιούς με καίκι. Η κορύφωση, όμως, του λαϊκισμού έρχεται με την Ιδρυτική διακήρυξη του κόμματος. Κατ’ αρχάς η ιδρυτική διακήρυξη δεν είναι προεκλογικές θέσεις, αλλά ιδέες πάνω στις οποίες στηρίζονται οι θέσεις αυτές. Εκτός αυτού, κ. Καμμένο με όλο το σεβασμό οι θέσεις σας συναγωνίζονται αυτές του κ. Τσίπρα, εκτός αν προσδοκάτε σε μετέπειτα μετεκλογική συνεργασία. Αξίζει επίσης να σημειωθεί αναφορικά με τις γερμανικές αποζημιώσεις, τις οποίες έχετε κάνει σημαία των διεκδικήσεων σας, ότι φτάνετε στο σημείο του εμπαιγμού της Ελληνικής κοινωνίας, εκτός αν έχετε αυτό το εύρος διεθνούς πολιτικής επιρροής ώστε να αλλάξατε τους θεμελιωμένους κανόνες δημοσίου διεθνούς δικαίου.
Από την άλλη έχουμε το κόμμα της κ. Αλεξανδράτου, πρωταγωνίστριας αισθησιακών ταινιών, του οποίου η ανακοίνωση σήμερα έκανε την εμφάνιση της στο διαδίκτυο, οπότε αναμένουμε περισσότερες πληροφορίες για τους σκοπούς του. Σε αντίθεση, όμως, με το κόμμα του κ. Καμμένου για το οποίο διαθέτουμε περισσότερες πληροφορίες, αναφορικά με το κόμμα της κ. Αλεξανδράτου γνωρίζουμε περισσότερες πληροφορίες για την αρχηγό του. Εν τέλει, όμως, το ήθος ενός κόμματος δεν το καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό τα πεπραγμένα του ίδιου του αρχηγού του ; Και τα πεπραγμένα της κ. Αλεξανδράτου είναι γνωστά ή εύκολα προσβάσιμα στη γνώση από όλους. Υπό αυτό το πρίσμα όλοι γνωρίζουμε εκ πρώτης όψεως το εύρος των διεκδικήσεων του εν λόγω κόμματος. Φυσικά δεν πρόκειται να διεκδικήσει την strict sensu επικράτηση των χρηστών ηθών, αλλά σίγουρα οι διεκδικήσεις του φαντάζουν πιο πηγαίες και ειλικρινείς από αυτές του κ. Καμμένου. Εντέλει, πλέον, το επάγγελμα της κ. Αλεξανδράτου δεν αποτελεί για αρκετούς ταμπού που θα τους απομακρύνει από την ψήφιση του συγκεκριμένου κόμματος. Ήδη στη διεθνή πολιτική σκηνή π.χ. Ιταλία και Η.Π.Α. τα στεγανά αυτά έχουν γκρεμιστεί προ πολλού.
Επομένως αν θα κληθώ στις επόμενες εκλογές να ψηφίσω μεταξύ των δύο αυτών κομμάτων θα ψηφίσω άνευ ετέρου το κόμμα της κ. Αλεξανδράτου. Όχι από πρόθεση ιδεολογικού spamming στον κ. Καμμένο, αλλά από τη γνήσια πεποίθηση μου ότι η ειλικρίνεια είναι ανώτερη από την πολιτική ευγλωττία του ανεδαφικού λαϊκισμού και πολιτικού καθωσπρεπισμού. Οπότε VOTE JULIA …
